um iskitaugina

í dag fór ég í fyrsta el timo spansko. pissaði næstum í mig af hræðslu. leið eins og í enskutíma hjá friðriki í versló. hef alltaf verið mikill tungumálaspassi og það heyrði aldrei neinn í mér þegar ég átti að lesa útlenskuna upphátt. var þess vegna alveg með í maganum þegar ég átti að breyta í fleirtölu upphátt. tengo dos libros rojos. jeg har to røde bøger. á menntaskólaárum mínum kenndum ég og sirrí alltaf iskitauginni um öll okkar veikindi. alveg sama hvort þau voru geðræn eða líkamleg. sér í lagi ef við fundum ekki einkennin í heimilislækninum. klemmd iskitaug hér og þar... daglegt brauð. yfirleitt í talfærunum í ensku- og þýskutímum. þetta minnti sirrí mig á í gær. var búin að steingleyma þessu. ég var þess vegna líklega með klemmda iskitaug í heilanum og maganum í gær. sirrí er einmitt líka að byrja að læra spænsku og sagði mér að hún væri búin að missa hæfnina til þess að læra. eða þá að hún væri að missa sjónina og það sé þá iskitaugin sem er að klemmast aftur og nú með sjóndepurðarafleiðingum. í mínu lífi hætti iskitaugin að vera til þegar ég varð eðlilegri í hausnum. en skyndilega vill frú sigríður elín meina að hún sé til eftir öll þessi ár án iskitaugar. ég spyr því áhugafólk um læknisfræði hvort iskitaugin sé til. dr. sig? anyone? sirrí – sönnunargögn?
að lokum langar mig að deila með ykkur uppáhaldslaginu mínu. það er jóhannesarmaðurinn ég er bein hennar trínu litlu sem á heiðurinn og lagið má finna á heimasíðunni hans. plata á leiðinni og verður hún örugglega svakalega góð, kannski betri.
adiós.